* Данный текст распознан в автоматическом режиме, поэтому может содержать ошибки
— 763 — §kwiceiiko, a, n. (ii. Grz.-D.; Dem. v. kwisc (Л'Ь. impf.; praes. kwitu & kwisom, kwieehc) die einzelne kleine Bliite, цв?точекъ. gkwiconka, i, f. (6. Grz.-D.) = kwisonka, s. d. (см. это), kwisos; impf. kwisech, imp. kvvis, pt. praes. a. kwitucy & kwisecy, pt. praet. a. kwitt; perf.-praep. «za»; asl. cvisti, os. kcec, poln. kwitnac, cech. kvisti; einz. Formen s. L.- & F.-L. p. 500, 3) & kwitas (-am, -as; Vb. it.-impf. fast nur in Komp.; asl. -cvitati, os. -kwetac, poln. -kwitac, cccli. kvetati & -kvitati) & -kwitowas (-uju, -ujos; Vb. freq.-impf.; asl. *-cvitovati, os. -kwetowac; nur in Kom]>.) bltiben, цв?стн; sneg kwiso (Uspr.), der Schnee bluht (wenn am Michaelistage Schafchenwolken am Himmel stehen); zyma kwiso, der Winter bluht (sagt der Wende, wenn blutenahnliche Schneeflocken ( = Schneekrystalle) fal len, die alter keinen nennenswerten Schnee abgehen). Komp. (1—13): 1) dokwisc (Vb. perf.) & dokwitas (Vb. it.-impf.) vollends aufbliihen, bis zu Ende bliihen, выцв?сть (-цв?тать), разцв?сть (-цв?тать); wsykno kwiso, to seriamozodokwisc, es bliiht ohne Aufhoren (ohne Unterlass); 2) hobkwisc (\Ъ. perf.) & hobk witas (Vb. it.-impf.) it hobkwitowas (Vb. freq.-impf.) umbluhen. abbliihen, отцв?сть (-цв?тать); pt. praet. p. hobkwisony, a, e, abgebluht; 3) hokwise (Vb. perf.) & hokwitas (Vb. it.-impf.) it hokwitowas (Vb. freq.-impf.) abbliihen, ausbluhen, verbliihen, отцв?сть (-?тать); 4) hukwisc (Vb. perf.) & hukwitas (Vb. it.-impf.) it huk wi to was (Vb. freq.-impf.) a u f b l i i h e n , emporbluhen, расцв?сть (-?тать), процв?сть (-?тать); 5) nakwisc se (Vb. perf.) & nakwitas se (Vl». it.-impf.) sich satt bliihen d. h. ubermassig bliihen, вдоволь поцв?сть; letosa pak su wsykne struski se nakwitli (nakwitali), heuer kwikac, a, m. (abg. v. kwikas) der Quieker (sowohl Mensch wie Tier), ннскунъ (какъ животное, такъ и челоп?къ). kwikane, iia, п. (Vbs.) das Quieken, ппскъ. kwikas (-am, -as; Vb. impf. on.; perf.praep. «za»; Stpl. F. B. 62, S2; os. kwikac, kas. kwikac) & kwikotas (-cu, -cos; Vb. int.-impf. ou.; os. kwikotac) quieken, bes. v. Schweinen, визжать (особ, о свиньяхъ). Komp.: zakwikas (Vb. perf.) & zakwikotas (Vb. int.-perf.): a) a n f a n g e n zu quieken, завизжать, начать виз жать;— b) als Perf. zu (какъ соверш. видъ отъ) kwikas (-otas), quieken, визжать. kwikawa, у, f. (Br. C. 02) = kwiwkawa, s. (CM.) kwiwka. kwikot, a. m. (Subst. on.; Br. C. 02) & kwikotane, ha, n. (Vbs.) das Quieken, Gequieke, визгъ,иискъ. kwikotas, Vb. int. zu (отъ) kwikas, s. d. (см. это), kwikotawa, y, f. mit Dem. kwikotawka, i , f. (abg. v. kwikotas) das bestandig quiekende Wesen bz. Instrument, пеирестанно пишу щее существо или орудіе. fkwilene, iia, n. (Vbs.; Jak.) das Heulen, Jammern, Weinen, ры дайте, вопль, плачъ. fkwilii (Jak.; kwilim, -is; Vb. impf.; asl. cviliti; poln. kwilic, cech. kviliti, dr.polb. kwailet, kas. kwil?e) heulen, jammern, weinen, рыдать, вопить, оплакивать.